Theedrinken met je angsten
Ons huidige vluchtelingenbeleid gaat gepaard met hardheid en agressie. De pushbacks op zee, de hekken aan de grens, het geweld dat daarbij komt kijken. Hardheid en agressie komen veelal voort uit angst. Volgens Buddha moet je theedrinken met je angsten.
Ik voelde hardheid tegen organisaties zoals Frontex en Hellenic Coast guard. En dus ben ik gaan drinken. Op verschillende plekken in Griekenland, uiteenlopende situaties. De thee was vaak Ouzo. Dat helpt natuurlijk met praten. Aan het eind van zo’n avond werd een van de mannen emotioneel: “I am not a good man” zei hij. Terwijl hij me had verwelkomd in hun groep, z’n eten had gedeeld en hart geopend. Ik voelde zijn pijn en voor ik er erg in had zei ik: “I think you are a good man and I love you”. Het kwam er zomaar uit. Stond er zelf nog een beetje van te kijken. Keek in zijn ogen en zag dat het aankwam. Intuïtief had ik met die zin m’n muur afgebroken. Muurtjes zijn vaak meningen en soms zitten die in de weg voor verbinding. Dan bouwen we een hek en is er weinig energie meer over om een picknickveldje aan te leggen.
Ze liepen me naar huis, zodat ik veilig thuis zou komen in het donker. Ram Dass zei: “we’re all just walking each other home”. Hij bedoelt hiermee dat wanneer we voorbij onze verschillen kunnen kijken we zullen zien dat we allemaal op dezelfde reis zijn: het leven. Niemand op deze reis wordt gespaard van pijn we hebben allemaal geleden op onze eigen manier. We zijn dus allemaal een beetje gebroken. We kunnen elkaar stukjes aanreiken om ons weer heel te voelen. Zo maken we het mooier voordat het eindigt. Want dood gaan we allemaal. Dat is “Let’s walk each other home”.
De Russische schrijver Anton Tsjechov schreef “De mens zal beter worden als je hem toont hoe hij is”. Dus laten we dat doen. Elkaar als liefdevolle wezens beschouwen. Dan groeien die zaadjes vanzelf de juiste kant op. Tot er opeens een picknickveld ligt.
